Panda wpakowała się...

...do plecaka. Starała się nie patrzeć i zasunęła zamek. Czas wyruszać w drogę.

Dziś post będzie trochę inny. Panda bowiem znowu coś zmienia. Ale zacznijmy od początku...

Tydzień 5-11 października to dla mnie Tydzień Wielkich Zmian. No przecież Panda nie byłaby sobą, gdyby wszystkiego nie zwaliła, przeważnie przez przypadek, w jednym, krótkim terminie... I tak: 

6.10 - obroniona! *taniec szczęścia aż złamała się pod Pandą gałąź* AUĆ! A jednak tytuł magistra może boleć~~ *wraca do temtu masując obolałe biodro* Obrona pracy pt "Obraz Japonii w II RP" na historii UWr. Obrona na 5, ocena na dyplomie 4.5. Tak więc mogę uczyć młodzież! Buchachacha....... *devil smile* Tak... profil nauczycielski.... ale przemilczmy to ;) Oczywiście z tego szczęścia Panda musiała coś odwalić i zostawiła swój bagaż z ciuchami, butami ( T_T) i książką w pociągu... Oczywiście jak to w Polsce, sami uczciwi ludzie i oddali moją torbę... komuś w swojej rodzinie bo swoich rzeczy już nie zobaczyłam więcej. Tak więc "uczciwym" znalazcom życzę by się czegoś nauczyli z książki o stosunkach polsko-japońskich (bo książka wcale, a wcale nie jest podpisana i nie ma tam mojego maila... nic a nic~~), wyprali moją bieliznę i oby ovcas im się szybko złamał bo to nie oni ciężko pracowli na te buty.... Przepraszam, ale dla mnie ktoś kto przywłaszcza sobie czyjeś rzeczy to złodziej, a ja jestem na nich przeczulona. 

Wracając do tematu ;D

7.10 był mój ostatni dzień w pracy, gdzie zdarzyła się pewna rzecz przez którą do tej pory rozpływam się nad ślicznym głosem mojego byłego menagera *zboczenie wyniesione ze szkoły muzycznej- zwracam dużą uwagę na głos lub dłonie*. Ech....

I ostatnia wielka zmiana tego tygodnia

10.10 moje drzewo stało się lewe... Tak... Przeszłam na lewą stronę ulicy... Podają tam herbatkę o 5, a na każdym kroku niespodziewanie pojawia się niebieska butka policyjna (kto wie o co chodzi z butką, ten wie ;D ). Jednym zdaniem: panda z ciężkim sercem (i lżejszym portfelem) poleciała do Anglii. Planowany czas pobytu: od tygodnia do roku. Więcej na temat swojej podróży i pierwszych dni w Anglii będzie na innym pandowym blogu o podróżach, a na razie Panda powie jedynie że ma się dobrze, przez kilka pierwszych dni będzie spokojnie więc Panda jeszcze korzysta z odpoczynku i zwiedzania angielskiej ziemi. Rzeczywistość zapuka do Pandy niebawem, ale mam jeszcze czas ;D 

I tak oto Panda macha Wam z angielskiej ziemi i trzymajcie za Pandę kciuki ;D

I tak Panda spała...

...na swojej gałęzi. I spała. I spała. I spała... I nawet przez myśl jej nie przeszło by wstać. Po co skoro we śnie jest tak przyjemnie?

Rzecz w tym, że nam się po prostu nie chce wstawać z wygodnego łóżka. Spod przykrycia, które nas chroni przed tym zimnym światem. Albo najzwyklej w świecie mamy lenia ;) Ale co jeśli nawet mimo tego, że jesteście na nogach nadal czujecie się jakbyście śnili? Co pewien czas znajdujecie się w miejscach i nawet nie pamiętacie jak tam się znaleźliście. Przechodzą koło was ludzie, których nie zauważacie, a potem słyszycie od znajomych:

"Ale udajesz, że znajomych nie widzisz. Stałem wprost przed tobą, a ty nic" 

(tak na marginesie, czy takiej osobie korona z tyłka spadnie jak do mnie podejdzie i pierwsza się przywita?). 

Jeśli tak macie, to witajcie w moim świecie. Tyle że mój sen na jawie polega na tym, że ja się za bardzo angażuję w swoje myśli, których mam tysiąc na minutę. Myśli, przez które się wyłączam. I śpię. Śpię od tego świata, który mnie otacza. Jak dodać jeszcze do tego synestezję, to tą samą rzecz można naprawdę przeżywać na różne sposoby. 

I dlatego lubię spać. Bo to naprawdę jest jedyny czas, gdy odpoczywam. Gdy nie nachodzi mnie ten natłok myśli. Tak więc nie zdziwcie się jak napotkacie śpiącą gdzieś Pandę. A jak chcecie pogadać, po prostu ją obudźcie ;D 

PS Dobra, przyznaję się... po prostu nie chce mi się nigdy wstawać rano...  jestem beznadziejnym przykładem nocnego marka i odsypiam w dzień :P 

BTW! 6 PAŹDZIERNIKA MAM OBRONĘ MAGISTERKI - TRZYMAJCIE KCIUKI ;D